در دِیر مغان آمد یارم  قَدَحی در دست ------ مست از مِی ومِیخواران از نرگس مستش مست

در    نعل سمند    او    شکل  مه    نو  پیدا ------ وز   قدّ    بلند    او  بالای  صنوبر  پست

شمع دل دمسازان بنشست چو او برخاست ------ و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست

گرغالیه خوشبو شد در گیسوی او پیچید ------ ور وسمه کمان کش گشت در ابروی او پیوست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست ------ وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

باز   آی  که  باز  آید  عمر  شدهء  حافظ ------ هر  چند   که  ناید    باز  تیری  که بشد از شست

غزل از خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی

شاعر بزرگ غزلسرای ایران زمین

درود و هزاران درود بر روان پاک و بلندش